bağbozumu kaldık
Yeter dedim...
Yeter! Bunca ölümler bunca ölümle ölmeler yeter.. Gökte sessizliği kuşların, kanat çırpışları bunca acıyla, baharları griye saran tanrılar yeter.. Hepimiz ölü birer çocuktuk oysa, ölü kentlerin ölü dünyasında kendi rengimize sardık bütün yeşilleri.. Değiştik duvarlara çiçekleri, yitirdik gülüşlerin maviliğini/de hep bir kış giydirdik günlere ki bağbozumu kaldık tüm iklimlerde ölü çocukların düşleriyle.. |