I

Bir isyanın ayazında üşüyorum
Sol yanım gözyaşlarıyla çürümüş
Sağ yanımda ölüm çığlıkları
Alevler boğazımdan fırlarken
Tir tir titriyor bedenim
Çatlayan dudaklarımdan
İçime sızıyor gözyaşlarım
Nasıl isyan etmem
Yüreğimin bir parçasını gömerken
Nasıl yıkmam gök kubbeyi
Hayatımıza kan doğrayanların başına
Tutabilsem o güneşi bir kez
Karanlığa gömeceğim acıları
Bir daha yaşanmamak üzere


II

İçimdeki barışlara yağmurlar yağdı
Avuçlarıma sığınan bulutlardan
Gidişine ağlıyorum
Yüreğimdeki barışın
Dilimiz damağınıza yapışmış susmaktan
Dudaklarımı uyuşturan sessizliğe
Bir çare arıyorum yitik bir kentte
Üşüyor avuçlarımdaki umutlarım
Ölümsüz geçen günleri anıyorum
Nede çok özlemişim bir bilseniz
Bir bilseniz o günleri
İnsanlık ne kadar özlemiş
Acının rengini yüzünde hissettikçe

III

Temmuz bile mevsimlere isyan ederken
Biz yüreğimize barikatlar kurduk
Soğuk duvarlardan
Başımızı avuçlarımızın içine aldık
Acılarımızı okşayıp sustuk bir kenarda
Göz yumar olduk zulümlere
Salkım salkım acılar
Dökülürken bedenlerden
Kapattık yüzümüzü
Bizden umut bekleyen gözlere

Artık acılar boynuma dolanıyor
İnce gülüşlerim ölüm damgasını yedi
Yaşamak ölüm kadar acıdır artık
Çığlıklarla yankılanan dünyada
Oysa insanca yaşamak
Yüreğin derinliğinde saklıdır
Başka bir yerde aramaya gerek yok

14.08.2014