İSTİLA KENTLERİNİN GÖZLERİNDE ÜŞÜYORUM
İstila kentlerinin gözlerinde üşüyorum
Küllerin yasak bir gün doğuruyor içimde Anne rahminde ağlıyor elleri yoksul çocuklar Bu günden çıkıyorum yarınlara kızarak Topraklarında göçebe sürgün oluyorum Dilime takılıyor şiirlerim emekleyerek Aşkın çıplaklığını yaşıyorum utanarak Uzak masallar anlatıyorum korkularıma Asparagas haberler düşüyor yargılarıma Kızıllığı soluyor ölmüş şehirlerimin Çaresiz kalıyorum tutuşan türkülerde Aklımda başlıyor inceden fasıllar Şafakta söküyor öfkesini şahmaran Kestirme bakışlarım kayıyor yüzünde Arsızlık çatlatıyor acılı sancıları İki yıldız arasına düşüyor mesafeler ENGİN YILMAZ 11 NİSAN 2016 FETHİYE |