KokoreçKırıktır cam yansır suya, göğün mavisine Cisimler eğri yansır, buruşur su gökyüzü Gölge boyun kadardır, her saat diliminde Kurguların olmaz hiç, kurmuştur birileri Zikzakta yürür zaman, eğriliğin görülmez Yüreğin kirlendikçe, düzelir üstün başın Aynı yol alışkanlık, getir götürdür ömrün Gülün kokusu kurur, dikeni kabuk bağlar Çullanır üstüne an, zaman yiter beyninde Kendini itekler gün, günse her günde dündür Ölür kendi içinde, gönüllüdür gönüllü Çemberde pergel sabit, kendi içinde tutsak Ahmet Coşkun |