Sarıldığım yalanlar, kaçtığım gerçekler var

İş
ev,
ev
iş…

Uyu
uyan,
uyan
uyu…


Yaşamak diye bir yalanım var

Etrafımda insanlar,
beni hiç duymayan
Hep kendisiyle konuşan

İçimden bir ses diyor:
-Yaşıyor musun sen ulan?

Kabalaşma, diyorum
-Yaşayan bir ölüsün sen..

“Yaşamak dediğin nedir ki?” diyorum ardından
Bütün bir sahteliği, gerçek sanmak değil mi?
Kendimle mi konuşuyorum ben de herkes gibi

“Nasılsın?” diyorum
-Göreceli

Anlıyorum yalnızlık bu, delilik gibi…

09.04.2016-15.30-İstanbul