En Doyumsuz Meyimizdi Sevdaİsyankâr bakışlarındaki kuşkulardı hüzne sövgün Pusulasız bir denizde en bakir ülkeleri arıyorduk Şiirler serpip yalnızlığımıza, mavileri geçiyorduk Bir yılkının sırtındaki jokeydik, ağlardık her gün. Toprağımızı zorladıkça direnci azalan menekşeydik Kırık türküler sürülüydü içimizde, sisli bakış olurduk İşe yaramazdı susku, unutulmaya yüz tutan lehçeydik Eşkâlini bilmediğimiz pusatlarda birbirimizi bulurduk. Her akşam yaşlı güneşi saklardık üşümüş yüreklerimizle Göğsümüzdeki sol ağrılara sabırla direncimizi gömerdik Yıkanırdık isimsiz coğrafyalarda, dilimizdeki türkülerle Kavgayla tütsülenirdik, titrek ellerimizle şiirler dizerdik. Sevincimizde bile mağrur bir başkaldırı vardı, tohumduk Tükenince direncimiz, birlikte puslu mevsimleri seçerdik Dokunamazdık birbirimize, umutların kentinde yolcuyduk En doyumsuz meyimizdi sevda, içtikçe kendimizden geçerdik. Selahattin Yetgin |