akşamdan kalma bir sabah
akşamdan kalma bir sabah
dönmüş sırtını güne, hep ’ben’im diyen bir devlet gibi doyurmak için bitmek bilmeyen açlığını, katlederek ışığını ve umudu, boğarak sessizliğe tüm çocukluk huzurunu... sürüyor hükmünü.. yaz’a sarılan günleri umursuz izleyip kendi içinin kışlarını yağmurlara bezeyip bize saran bir tanrı gibi.. |