ÖLMEK DE GÜZEL OLMALI HANİhayatımı döktüğüm defterin sayfalarında altı çizili olayların bir önemi kalmadı geçmiş geçmişti işte. düşünüyorum da hangi sevdadan tornistan etmedim ki pişmanlığın ağır yükü neden benim sırtımda diye düşünmüyorum bile insan eşek olmayı seçmişse bir kere her sevdiğinin derdine omzunu uzatmışsa semer vuran çok olurdu nasılsa. serseri bir kaç gözyaşının yüzümde yalpalayarak akması seni aldatmasın su akar yatağını bulur elbet. yazdığım her şiirin içinde yalnız ben ve kaybedişlerim var sen kenar köşelerde bir kaç boynu bükük kelimenin arkasında kalırdın izin olurdu yağmurdan sonra kurumuş cümlelerin içinde o kadar fazla bir beklentin olmasın zaten. bu ilk değil meydanlardan kaçışım attığım he sloganın içi boş çıkmış kime ne duvar dibinde çömelmişim yorgun yuvasına yiyecek götüren karıncalara dalar gözlerim yükleri kendilerinden ağır ben derim kendi kendime ne kadar ben bırakırım oraya kendimi hayata hala nanik yapacak gücüm var sırtımda soğuk terler eli maşalı ne çok insan türedi dili zehir sunan suratlar çekilin karşımdan bu dünyada bir parçada benim hakkım var. tuzakların üstünden tek tek atlıyorum bombalı eller arkamdan sırıtıyor alışmak istemiyorum hiç bir ölüme yetimin başını okşamaktan yoruldum kanı kanla yıkamak tek düşüm olmamalı mavi göğün altı ben üstüne çıkacak merdivenin neresindeyim demiyorum kaybolan her çocuk gibi korku içinde siniyorum bu merdiven altına üşüdüğüme aldanma kibritçi kız değilim yüreğimde volkanlar patlamakta. vay benim kayboluşlarıma meşale yakanlar karanlık dar boğazların içinde nefessiz kalmışsam kime ne ölümü sorgulamaktan vazgeçtim sadece ölüş şeklim zoruma gider. Ayvazım DENİZ |