Yanılıyor bazen insan
Cennet bahçeleri gibi görüyor korku saraylarını
Güneş gözünü alıyor sanarak geziyor karanlıklarda

Tozlu kitap sayfalarında yazan iki kelime ’Seni seviyorum.’
Aslında bir yalan ya da içine saklanmış birkaç cümle
Sadece ve sadece bir yüreği kandırmak bütün mesele

Gerçekten yanılıyor insan
Söz konusu en sevdikleri olduğunda bile
Kabullenmek istemiyor direniyor gerçeklere bazen
Mutlu bir yalan istiyor sadece acı bir gerçek yerine

İnsan çok yanılıyor bazen
Bile bile gidiyor uçurumlara o adımları bile bile atıyor
Ve sonra uçurum dahi istemiyor onu
Uzaklaşıyor kaçıyor ondan metre metre
Sen atmaya hazırken kendine sonsuzluğa
O çekiveriyor kendisini bir kenara

Vesselam kardeşim yanılıyor insan
Çok yanılıyor hemde
Kurduğu gibi gitmediğinde hayaller
Çok yanıyor canı ve geçmiyor
Acıyor bazen insan sadece acıyor