Siteye de, sayfama da hoşgeldin sevgili Coşkun kardeşim.

Aslında farkettiğin gibi, sadece isim belirtmiş, teferruat vermemiştim. Okumasını arzu etmeyebileceğin kişiler olabilir diye düşünmüştüm. Böyle olmadığı anlaşılıyor. Bu açıdan sevindim.

Öte yandan üzgünüm.

Üzgünüm, çünkü değer verdiğim samimiyetinden emin olduğum hiç bir dostumun böylesi acılar yaşamasını istemem. Hele de senin gibi, huzurdan öte birşey istemeyen, ailesine bağlı, sorumluluğunu müdrik, kötü bir alışkanlığı olmadığını bildiğim bir dostumun.

Üzgünüm, çünkü duygularına dizelerimle tercüman olmaya çalışmaktan öte elimden birşey gelmiyor.

Üzgünüm, çünkü böylesi ayrılıkların çocuklar üzerinde, özellikle de Ahmetçiğime olumsuz etkileri olacağı endişesindeyim.

Hani demiştin ya, dostluklara inanmıyorum diye...

Kim bilir, belki de böyle söylemeni gerektirecek haklı sayısız sebebin vardır.

Lâkin, değer verdiğim hiç kimsenin, hatta, derdini bana anlatma, benimle paylaşma yakınlığı bulan hiç kimsenin duygularına kayıtsız kalmamışımdır.

Bu dizelerimi de bunun bir kanıtı olarak kabul edin.

Konu gönül işi, dertte ayrılık olunca kalemimin gücü ancak bu kadarına yetti.

Ateş düştüğü yeri yakarmış, yakıyordur tabi ki.

Herşeye rağmen mücadele edecek gücün olduğunu biliyor, bundan böyle ömrünün sonuna dek herşeyin gönlünce olmasını diliyorum.

Sağlık, huzur ve mutluluklar senin ve Ahmetçiğimin olsun.

Selam ve sevgiler Coşkun kardeşim...

Merhaba Sezâi hocam, hosgeldiniz.

Haklisiniz, arkadasimin hislerine tercümân olmaya calistim dizelerle.

Anlik bir siirdi. Kalemi kendi haline birakinca "bos kadehlere" sarilmis. Farkedince ufak bir temizlik yaptik :)

Ziyaretiniz icin tesekkür eder, saglikli, huzurlu, mutlu günler dilerim...

"Ates düstügü yeri yakar"mis Halil agabeyim.

Hakliligindan emin oldugum bir kardesimizin gönül atesine dizelerle su tasimak istedik...becerebildigimiz kadariyla.

Begeniniz ziyâdesiyle memnun etti tabi.

Tesekkür eder, herseyin gönlünüzce olmasini dilerim.

Selam ve hürmetler...