7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1048
Okunma
yaşamaktan nefes nefeseyiz
akıyor kan-terimiz
camdaki buğulardan.
acıyor pembesi çocukluğumuzun
bez bebeklerin kesik bileğinde,
korkular saplıyor etimize
en sevdiğimiz şarkılar.
bitme’lerden önceki resimler
duvarlarda ölüm süslemekteler
sustukca her anı, gözbebeklerinde
bize yalnızlık büyütmekteler.
evrenin orta yerinde
çıplak ve yapayalnızız
süssüz, örtüsüz, ayaklarımızla
karşılayansız, havasızız.
..........
kafası iyi dünyanın
korkuyorum!
düşeceğim anne!
Seher Duman
Cevap Yaz