KAFASI İYİ DÜNYANIN
yaşamaktan nefes nefeseyiz
akıyor kan-terimiz camdaki buğulardan. acıyor pembesi çocukluğumuzun bez bebeklerin kesik bileğinde, korkular saplıyor etimize en sevdiğimiz şarkılar. bitme’lerden önceki resimler duvarlarda ölüm süslemekteler sustukca her anı, gözbebeklerinde bize yalnızlık büyütmekteler. evrenin orta yerinde çıplak ve yapayalnızız süssüz, örtüsüz, ayaklarımızla karşılayansız, havasızız. .......... kafası iyi dünyanın korkuyorum! düşeceğim anne! Seher Duman |