AR GELİR YÜREĞİMEzor turuncu gökyüzüne bakıp sabah olmasın diye dilek tutmak seher vaktinden imkansızı kucaklamak biliyorum ve vakit geceyi bu kadar hızlı kovalarken alnımı pencerenin buz gibi camına dayayıp içimde biriken öfkeyi yüreğime sığdırıp günaydın demek yeni güne. kalburüstü kelimeler sıralamak zor bugünlerde tanıdık yüzlere ve mutluymuş rolü oynamak ezberlemeden sahnenin tam orta yerinde ’’olmuyor’’ demek kolay değil elbet ne kadar iyi becersem de rolümü üstüme yapışmasından korkuyorum ve korku örümcek gibi yüreğime sararken kurtulmak için debelenmek ağlara dolanarak. zordu aşkın kapısını bir anda güm diye kapatmak her zaman aralık bırakmakta fayda vardı bir zamanlar ufacık bir serçenin ürkek bakışlarla içeri sızması hayali kalbi küt küt atarken yavaşça avuçlamak yüzünü helalinden bir kaç yem atmak hayata bir anlık gülümsemek gibiydi. zor laf anlamayana uzun cümleler kurmak ki ben uzun yıllar bunun mücadelesini verdim artık kısa kelimelerin cirit attığı karanlık bir kuyudayım yardımsız çıkamam bunu bilmek ar gelir yüreğime. Ayvazım DENİZ |