Cehennemler kudurmuş, yerde kan içmiş âlem
Karanlığın şerrinden, fecri görmek ne mümkün
Okyanusları geçip, katreyi seçmiş âlem
Çelikten bir iman bu, damla vermek ne mümkün.

Yanıyorken tabyalar, bir yiğidin cevvali
Doğrulmuş siperinden, kalanlara haz gelir
İki yüz elli kilo, yüklenmiş Seyit Ali,
Böylesi bir yiğide, fazlası da az gelir.

Göğsünü parçalarken, anda binlerce mermi
Yürek döşemiş Nusrat, cesaretin sisiyle
Garbın çapulcuları, bunu tahmin eder mi…
Karanlığa gömülmüş, ham çeliğin isiyle.

Gözlerinde kıvılcım, saçlarında kınası,
Uzanmış mevzilere, süngü takmış elleri
Vatana kurban diye, yeni yakmış anası,
Başında esmemişken, daha gençlik yelleri.

Yedi düveli sarmış, korku, küfran ve dehşet,
Ateş, kül, mermi ve can, özgürlüğün bedeli…
İnsan, tarih ve kitap, yazmadı böyle vahşet!
Neslinin kudretiyle, kırıldı garbın eli.

Çanakkale mührünü, kanla vurdun ya o gün
Yedi cîhan eğilir, ödenmiş diyetine
Cepheler secdedeyken, kıyam durdun ya o gün
Tekbirin yankılanır; “er kişi niyetine…”

Erol URAZ 14.11.2013 Eskişehir