Şark destanıTakvimin yekparesi gebeydi , Azraile. Küçük büyük demeden üstünü örtü dağı, taşı ölümü adımlayan tüfekten kısa çocukar Allahuekber dağı yorgandı, yastıktı. Kefendi. İliklere kadar donan beden morlaştı, yavaş yavaş. Tuzlu suları bile kendilerine mülteciydi. Orda hemencik bekleyen beyaz bir ölüm. Kardı, karakıştı. Zenci kölelerinden o küçük ayaklarına kadar ayaz prangadaydı ecele adımlamak zemherinin raksında. Ah tengri bu nasıl bir son? B/ekleyen gidene eşlik etti. Gökte kevser tadında bir telaş Sarıkamış hazırdı, neferlerine düğümlendi birbirine Gordion gibi dinleri, dilleri , ırkları hepsi bir oldu. Kenetlendi. Tan yerindeki rüzgar feryatlar çağırsa da hangi duanın omuzlarındadır körpe bedenler Nebi’nin mührü durur kınalı kuzucuklarda. |