Aşka Eridik DevrilişlerleYağmurda şiir okuyordu bir kadın Yüzü karışıyordu bulanık sulara Avuçlarında bir buzdu yalnızlığı O ılık ılık aşka eriyordu Yalaz acılar sundurmasında yalnızdı kadın Kilometreler akıyordu gözlerinin önünden Yudumlara bölünen kahveydi nefesi Uzaklarda bir düşe bölünüyordu Sapından ayrılan başaktı adamın bakışları Geçmişini sıralıyordu ak kâğıtlara Sesini biriktiriyordu aynı kadının İlençli düşlerle aşka sürülüyordu Tonunu yitirmiş çayırlar üzerinde Geceydi ikisinin de yalnızlığı Parmaklarıyla dokundular tenlerine Uzun bir sessizlikti artık gece birbirlerine Toprak rüzgâra aşina buluttu saçlarında Kopardılar yalnızlığın hazin düğmelerini Delirmiş fısıltılar büyüdü öpüşlerinde Yara kabuğunu kopardı hoyrat devrilişlerle Selahattin YETGİN |