Yirmi yedi Mart 1994
Hiç bir suçu yokken
Resmi bir ölüm onu aramızdan aldı

Oysa
Bize öğretecek o kadar çok şey vardı ki
Ve verecek o kadar çok sevgisi...

Her 27 Martta
Tophanede yüreğini bağladığı kıyılarda
Çekirdek yer bir kaç birayla
Onu anarız
Kendi aramızda
Ve onun sevdiği gibi...

Pütürlü yakası, solmuş beyazıyla,
Her gün aynı gömlek,
Mis gibi ter kokulu sırtında.

Dört mevsimde, dört defa,
Ceviz kokulu siyah boya dokunur kundurasına,
Tabanında delikler engel tanımaz karda, yağmurda,
Yılmadan birbiriyle yarışmakta.

Devşirmiş umutlarını, kaç bin parçaya,
Fırlatıp atmış,
Hiç gitme olasılığı olmayan uzaklara.

Her sabah dilinde besmele,
Rabbim şükür uyandırdın diye.

Her sabah yedi on beşte, Şişli’den biner aynı otobüse,
Üç beş kelamı esirgemez,
Hizmet eden şoföre.

Yedi kırkta iner,
Tarlabaşında mağrur bir caddede,
Köşede simitçisi ekmek derdinde,
Alırken simidi, ekmek bırakır yerine.

Uzanırken elleri ucuz gezeteye,
Para vermekle yetinmez,birde bereket diler,
Elin büfesine.

Döner adımları geriye,
Koşar gibi yürür bir kaç yokuş aşağıda
Dolapdereki duvardan teknesine.

Otomobil boyarken,
Gökkuşağının her rengine bürünmüş,
Yoldaş olmuş tulumunu kuşanmadan üzerine,
Bölmez simidini ortadan ikiye...


``Fakirdi
İşte bu yüzden Adam gibi Adamdı
Ustaydı ama az para kazanırdı

Tek suçu;
Ay ışığında yürürken bir Akşam vakti evine,
Biri sarhoş kavga eden iki arkadaşı ayırmaktı.

İŞLEDİĞİ SUÇUN CEZASI
Sorgusuzca savrulan bir COPUN
Boynunda yarattığı Tahribattı...

Gidişinin on dördüncü yılında,
Sesin ilk günkü kadar kulaklarımızda
Her sabah sevgini yeniden bölüşürüz aramızda
Seni seviyoruz
NEDİM ABİ
Sende bizi unutma...


```DEMOKRASİYLE YÖNETİLEN ÜLKEMİZDEN

Kuş kanadına yüklü
Sevgiler yolluyoruz yaşadığın
CENNETE...

Sorti(ben), Kevaşe, Zıpzıp Orhan, Miço, Derya, Selçuk(sarı),
Karakız(Yasemin),Çingene Elif,
Ve emanetimiz Kardeşin Refika,

Seni hiç unutmadık
Biliyoruz sende bizi hiç unutmadın...