KABUL GÖRMEDİ
Tuttum gül ağacı dalını eğdim
Okşadım yaprağın, gülünü sevdim Topladım gülleri özenle derdim Yolladım canana kabul görmedi. Girdim bahçesine gülü derilmiş Okşanmış yaprağı, suyu verilmiş Hâzân vurmuş gülü yere serilmiş Ağladım canana kabul görmedi. İlkbaharda coşan yağmur seliyim Derviş Yunus gibi gönül eriyim Anladınsa beni böyle biriyim Anlattım kendimi kabul görmedi Gönlümün dergahı otağın olsun Gönüller layıksa dengini bulsun Aç gönlünü güzel sevdalar dolsun Gönlümü açtımda kabul görmedi Kul Seyyah gönlünü ona bağladı Her mevsimde açan güle ağladı Coşkun sel misâli yare çağladı Bent çekti önüme kabul görmedi. Kul Seyyah |
Her mevsimde açan güle ağladı
Coşkun sel misâli yare çağladı
Bent çekti önüme kabul görmedi.
Gönül kaleminize sağlık hocam şiirli geceler