AYRILIK
AYRILIK
Ayrılık düşünce derdine daldı Adımı zikredip anıyordu de Ben buraya göçtüm, o orda kaldı Gurbete küfredip kınıyordu de Gözüme damlayan yaşı takıldı Yüzü kara bulut bağrı söküldü Bıraktığım anda yere yıkıldı Sevda etrafında dönüyordu de Kader azat etse bahtı boşamaz Köyden firar etse dağı aşamaz Bu dert ile bence fazla yaşamaz Özlem içten içe kanıyordu de Belli, hasret ile ilk buluştuğu Efkârın kabına zor doluştuğu Ne ışmarı belli, ne konuştuğu Feryadı sukuta banıyordu de Baktı sönük sönük nazlı halıma Bir hece düşmedi tutuk dilime Demek kurban etti ömrü yoluma Aşkı nefesimden tanıyordu de Çiftci baba derim ondan adına Kara toprak koşmuş son imdadına Bilmem ne yazmalı şimdi yadına Yavaşça mezara konuyordu de. Ahmet Çiftci 06-03-2016 |