PİŞMAN ETME BENİkayboldun.. ne bir veda ne bir gidiyorum izini dahi belli etmeden. içimde tarifsiz bir sıkıntının ucube yalnızlığı dönüş yollarını tarıyor gözlerim ne olur sevdiğime pişman etme beni. hep kaybetmeye alışık şu yüreğim bir seninle teselli bulmuşken gecemi deşme yokluğunun hançeriyle kanadığımı görmeden ölürüm sonra bak. sen ki batan güneş gözlerindir derdin ay bile saçlarımı kıskanırdı hani beyaz ışıkları dansederken omuzlarımda başını dayardın usulca gölgelerine sonsuz bir çölde kalan meczup gibi dudaklarıma dalardın su misali boğulmamak için verilen bir anlık nefes molası hariç. gece nöbetlerdeyim yine her saat başı camı açıp gecenin seni benden alan yanına ağza alınmayacak küfürler asıyorum çok mu gördün bir avuç mutluluğu diye isyan eden yanımı dayıyorum pencereye adını haykırıyorum nerdesin. bak erik ağaçları bembeyaz gelin gibi kumrular dallarına son yumurtalarını bırakıyorlar ürkek bakışları arada bana takılıyor acıyarak mı bakıyorlar bilmiyorum belki de bana öyle geliyor kim bilir bu kadar üzüntü yüreğime iyi gelmez elbet gözle görünmeyen her yerimden çıbanlar zuhur eder görünmeyen her yara sahipsizdir bilirsin tıpkı benim gibi. dışarda yağan yağmura inat ıslak gözlerini camıma dik sevmesen de razıyım iyi olduğunu gösteren bir mucize yolla bana inancım kaybolmasın bu son dileğimi kabul buyur sevdiğime pişman etme beni ne olur.. Lavinia |
Saygı ve sevgilerimle...