Kentine Küskün Adam
Ben kentine küskün adam
Hüviyetimden memleket kısmını sildim Ne yol kaldı ne yordam Hüznüme ortak bildim Erzurum Garından geçen ekspresleri Beklediğim çığlık yükselmedikçe peronlardan Ben raylara serildim Vefanın tanımıdır savrulan ayazlarda Dünkü sadık dostların sükutlarıdır kahır Palandöken çığ olup örter mi bu zulmeti İftirak mikropları rakseder beyazlarda Soykırımdan geriye düş kırıkları kalır Lebriz edilirken öksüz çığlıklar Kentin en miskin varoşlarından Küçüklüğe layık sığlıklar Mihenginde ölçülmez derinliğin İhanet miras kalır düzen baykuşlarından Dağlar sevdasıza geçit vermez ki Ben kentine dargın adam Sabun köpüğünden saydam Örümcek ağından muhkem Değil mi ki yağmur küskün yağıyor.... |