Cana Gül Güle Kan
Boşa akan suların sesinde
Bilmem ki çınlar mı kulakların Delik deşik kanarken yaralı zaman Mühürlü yanıma kilitlenir mi dudakların Susmak gerekir bazen Kapatıp kapı pencereleri Yalnızlığı perdeleyip gözlerine Kendimi seninle duvarlara asmak Asılmak gerekiyor bazen Canda gül gülde kan yürüyor Yokluğundan varlığına aşk sarıyorum Ateşle tutuşan mevsimlerin dili yüreğimde Ses ver bana seni sular gibi görüyorum |