Gül Kondu ŞuramaSenin yüzünden İçimde büyüsün varsın Bu gönül fayında ki saklı kırıklar Baş göz olmuş anıları sar dur üstüne Gül kırmızı kanar içilen zaman Seni düşle-dikçe açılır yara En çok sen acıtıyorsun Acıt/ansın şurama… Hangi geceden Gündüze doğsa gözlerin İki yasaklı şehir gibiyiz yan yana İllegal bir düşten kanatlanır kuşlar Sınırları aşar sular yağmurlar diner Saçların yok damlatır bağrıma Sesimle yıkanan acılar Göllenir şurama… Hadi dök gül suyunu, Gül konsun ıslak taşım toprağıma Gülüşün asılı kalsın, cennetinden şurama… |