Dağ başı yalnızlığından kopan
İlk göçtü bu boş yağ tenekesi içerisine
Budanıp çırılçıplak kaldığın o an
Toprak istedin
Sıkıştıkca çatlatacak su
Beni güneşe bırakın
Sevgiyle büyütün koruyun dercesine
Badana kireç bile istedin
Tenekenin çevresine


Kabuğuna açılan o ince yara
Yeni kabuktan yeşil göz verdi hayata
Her şey bir asra doğru gözlerden başladı
Uzadıkça uzadın sığmadın kabına
Son göçle kesinleşen yerinde
Herek ile bezle bağlandın
Kırılmamak uğruna


Yıllar sıra sıra katlanırken gövdende
Nisan yağmurlarında beyaz sarı taçlandın
Yüz verse çiçeğin beş parmağında meyve
Soğuk havalarda teker teker çoğaldın
Bizleri yorsan bile
Çıkınımız yere serildiğinde
Yine sen doyururdun yeşil zeytininle
Öyle vefalıydın unutmadım geçmişini
Yuvarlak taşta ezdirince kendini
Şifa sarısı renginle
Doldurdum tenekeyi


Kimselere belli etmedin ağladığını
Bütün zamanlarda yemyeşildi yüzündeki ifade
Nadas sonrası bile tek tük ayırdın uç dallarında
başına çöken kuşların hakkını


Çatalına örülen yuvaya
Bir kuşlar konarda birde çocukluğum


Delicenin gözleri aşkına
Bir zeytin yetiştirin düşlediğiniz sevgi için
Ayrılıktan öte asırlarca yaşasın sevdanız dallarında.