Umutlar Kırılmaz

Sizin “Engel” Dediğiniz, Benim Umutlarımı Güçlendiren “Yaşam Şekli”
Cam kadar hassas bir kemik yapısıyla, 1992’nin Mart ayazında Eskişehir’de dünyaya geldim. İki yaşıma kadar aldığım ilaçlarla hayata tutundum. Neden mi? Çünkü hafif bir ip yumağı dahi gelse kemiklerim kırılabiliyordu.
Yaşım ilerledikçe kemik yapım da gelişim gösterdi ve böylelikle kırılmalarım azaldı. “Tamamen iyileşti mi?” derseniz hayır, hâlâ kırılma riski var ve bu ömür boyu devam edecek.
Ayağa kalkabilmek, hiç değilse bir adım atabilmek için kapı kapı, doktor doktor gezdim. Azmetmiştim, ayağa kalkacaktım. Evet, önce ayağa kalktım sonra ilk adımımı attım inanabiliyor musunuz?
Başımıza hangi olay gelirse gelsin, her şeye rağmen hayata sımsıkı tutunarak yaşamın tüm güzelliklerini görebilir, yürekten inanır ve azmedebilirsek her şeyin üstesinden gelebiliriz. Ben buna inanıyorum.
Bu inançla doğduğum günden bu yana Osteogenesis Imperfecta (cam kemik hastalığı) ile savaşmış olduğum dönemleri ve yaşam mücadelemi bir umut olması adına kaleme aldım. Şükürler olsun ki, acılarını hissede-bildiğim ayaklarım vardı. Ya Hiç Olmasaydı?