İzmir Şiirleri

İyotun kokusunu,
Gözlerinde,
Martıların çırpınışları var.
Anladım güzelim,
Sen İZMİRLİSİN.

...

Artık bırak beni demeliyim İzmir’e. Aşkın bak nasıl ben olmaktan alakoyuyor beni. Güzelliğin gözlerimi kamaştırmıştı ilk bakışta. Sonra o güzelliğini bir türlü solduramasa da gölgeleyen karanlıklarını, gecelerime çöken kasvetini, yabancılığını gördüm. Her aşığın gibi beni de kendine katmaya, kendinin yapmaya uğraşma İzmir. Senin karanlığında hüzünle sevincin, varlıkla yokluğun çarpıştığı kollarında sıkışıp kalmadan. Güzelliğin solup kaybolmadan artık gitmeliyim. Her aşk gibi buda bitmeli İzmir.

Bulutların baş döndürücü sarhoşluğunda başka bir İzmir düşlemeden. Gündüz göğünde unutulmuş ayın hilâline tutunup gitmeliyim buralardan. Yabancısı olduğum bir şehre gitmeliyim. Benim olmayan,benim olması mümkün olmayan bir şehirde derin bir nefes almaya gitmeliyim. Sevdiklerimden beni sıkıştıran, beni borçlu, umutsuz, kimsesiz bırakan sevgileriyle beni kendileri gibi davranmaya zorlayanlardan uzaklara gitmeliyim.


...

Hoşça kal İzmir hoşça kal
Çok güzellikler yaşadım burada
Hoşça kal İzmir hoşça kal

Kültürü, iyiliği burada öğrendim

...

dost edinir bir yokluğu bazen
insan kapıyı çalsın ister
sonra ölümü getirir kuşkular
zil sesinde
izmir marşı

...

Söylediği şarkılarda dinledim seni.
Konak’ta yediğim gevreğin tadında,
Denizinin yosun kokusunda duydum seni..
Daha dün:
Kumrumu, martınla paylaştığım.

...

ben gözlerim nöbette seni bekledim

nedenini sorma, biliyosun


...

Asiyim,bu dağlarda ben gezerim
Kırbaçladığım sokaklardan çocuk ararım.
Bir elim hüzne boğulmuş kentler de
Seni aramak.

...

Yüzüne her bakışta, ilham olur bir şiir.
Gündüz telaş içinde, ağırlar konuğunu,
Gece ayrı güzeldir, mehtapta canım İzmir!


...

Aklıma geldi birden
Çocukluğumun geçtiği sokaklar
Delicesine sabahtan akşama koştuğum sokaklar...
Sonra büyüdüğüm...

...

Tanrı'm !
bu şehirde iğne atsan şaire düşmüyor

...