Gel gönül derdine bir şifa ara,
Şahmaran Ocağı merhemdir yara.
Musa Bin Kazım’dan kalmış fukara,
İlim deryasına daldı bu Turhal.

Yüz yirmi dört bin pir nuru sinede,
Hakikat gizlidir her bir hanede.
Havasın esrarı saklı manada,
Mevla’nın aşkıyla yandı bu Turhal.

Âdem’den başladı bu kutsal sefer,
İdris’le göklere yazıldı haber.
Nuh’un teknesine bindi her nefer,
Tufanı ruhunda duydu bu Turhal.

Hud ile Salih’in sözü haktır bil,
İbrahim narında yanmaz hiç bir dil.
Lut’un kavmi gibi olma sen gafil,
İbret hırkasını giydi bu Turhal.

İsmail boyun büktü Hak emrine,
İshak’ın sevdası düştü ömrüne.
Yakup vuslat dedi hasret gününe,
Kenan illerinde ağladı Turhal.

Yusuf’un nuruyla Mısır nurlandı,
Eyyub’un sabrıyla yara sarmandı.
Şuayb’ın kelamı büyük fermandı,
Medyen sahrasında durdu bu Turhal.

Musa Tur Dağı’nda gördü didarı,
Harun’la paylaştı o kutsal barı.
Zülkifl’in ahdiyle buldu kararı,
Asâ vuruşunu gördü bu Turhal.

Davud’un sesiyle demir eridi,
Süleyman kuşların dilin sürüdü.
İlyas ve Elyasa Hak’ka yürüdü,
Zamanı mekânı böldü bu Turhal.

Yunus’un tesbihi balık karnında,
Zekeriya zikri seher vaktinde.
Yahya’nın şanı var şehit katında,
Cana can vermeyi bildi bu Turhal.

İsa’nın nefesi ölüye hayat,
Meryem’in iffeti kalbe bir kanat.
Muhammed Mustafa, en büyük ayet,
O’nun sancağına geldi bu Turhal.

Metafizik derin, görünmez bir el,
Şahmaran sırrıdır akmayan o sel.
Musa Ocağı’ndan esince bir yel,
Mana alemine erdi bu Turhal.

Aşık Turhal söyler yirmi beş adı,
Kur’an’ın nuruyla bulduk biz tadı.
Şifa esrarıdır gönül muradı,
Hakk’ın kapısında kuldur bu Turhal.