Kırık Bir Telefon Ekranı

O anki ses, küçük bir şok dalgasıydı. Şimdi elimde tuttuğum bu cam ve metal parçası, sadece bir cihaz değil; o, hayatımın kırılma noktasıdır. Kırık bir telefon ekranı.
Yüzeydeki o örümcek ağı deseni, estetik bir hata değil, bir travmanın haritasıdır. Parmaklarımı o keskin çizgilere sürerken, her çatlağın bir umudu, bir mesajı ya da tamamlanmamış bir konuşmayı temsil ettiğini bilirim. Ekranın altındaki o renkli, dijital dünya, şimdi bu cam engelin arkasında boğulmuş, çarpıtılmış görünüyor.
Artık hiçbir şey net değil. Sevdiğim birinin yüzü bile, o çizgili labirentin ardında parçalanmış, anlamı bozulmuştur. Bu kırık, sadece görüntüyü değil, iletişimi de kesintiye uğratır. Sanki dünya ile arama, aniden yüzlerce küçük, keskin parça girmiştir.
Kırık bir ekran, bağımlılığımın ironik anıtıdır. Hayatımın neredeyse tamamı, bu camın ardında akarken, o camın kırılmasıyla gerçek dünya bir anlığına geri döner. Bu, benim dışlanmışlık anımdır; dünyanın akışını izleyen, ama o akışa tam olarak katılamayan bir hayalet. O, beni yüzeye değil, o çatlakların ardında gizlenen gerçek temasa dönmeye çağıran, sessiz, modern bir alarmdır.

Hüseyin TURHAL