Emek ve Dönüşümün İpi

Asma, kendi başına ayakta durmayı reddeden, sürekli bir destek arayışındaki, hırslı bir ruhtur. Onun varlığı, dağınık bir güzellikten ziyade, sabırlı bir düzen ister. Her yıl budanmayı, yönlendirilip bağlanmayı bekler. Bu zorlu bakım, onun özgürlüğünü kısıtlamaz; tam tersine, meyve verebilmesi için gerekli olan disiplindir.

Gövdesi, pürüzlü ve güçlüdür; ama asıl hikaye, o ince, kıvrımlı dallarındadır. Tel örgülere, ahşap çardaklara tutunarak yükselen bu narin ipler, hayata tutunmanın ve yukarı tırmanmanın en güçlü örneğidir.

Yapraklarının altında saklanan salkımlar, yazın tüm güneşi ve toprağın tüm minerallerini içine çekmiştir. O küçücük, yuvarlak taneler, sadece meyve değildir; onlar, emekle bekleyişin, terle umudun karışımıdır. Onların içindeki o tatlı, yoğun öz, dönüşümün başlangıcıdır.
Asma, bize fısıldar: "En büyük tatlılık, en zorlu süreçlerden sonra gelir."

Olgunlaşmak zaman ister, acı ve tatlının dengesini bulmayı gerektirir. Ve bir kez hasat edildiğinde, asıl yolculuğu başlar. Suyu, şaraba dönüşür; basit bir üzümden, kutlanan bir hikayeye.
O, sadece bir bitki değil; o, insan emeğinin ve doğanın cömertliğinin kesiştiği o mucizevi noktadır.

Hüseyin TURHAL