Dengenin Sırrı

Terazi. O, iki kefe arasında gerili ince bir çizgidir. Ne eksik ne fazla, tam ortada durmaya yeminli bir vicdan. Onu sadece pazarda, ağırlığı ölçerken görme. O, her an içimizde, hayatın orta yerinde kuruludur. Bir kefesinde Aşk, diğerinde Mantık; birinde Umut, diğerinde Korku.

Ve biz, bütün ömrümüz boyunca o hassas denge noktasını ararız.
İnsan ruhu, sürekli hareket eden, asla tam sabit duramayan bir ibredir. Bazen ağır basar hırsımız, kefenin biri yere değer. Bazen de yorgunluk, diğerini göklere çıkarır. Ama hayatın büyüsü, o titreşimde gizlidir. Denge, hareketsizlik değil, iki zıt gücün uyumlu dansıdır.

Terazi, aynı zamanda ilahi bir simgedir. Adalet'in gözleri bağlıdır, çünkü o sadece tartmaya odaklanır. Zenginliğe, güce bakmaz; sadece ağırlığa. Herkesin hakkı, gökyüzünden inen bir mühür gibi, o metalin soğuk kollarında tartılır. Kimsenin kimseye borçlu kalmadığı, her nefesin bir karşılık bulduğu o sonsuz denge...

Bazen terazi yamulur, eğilir. Yalanlar ağır basar, iyilikler hafif kalır. İşte o anlarda dünya, bir tel cambazının rüzgârda sallanan adımı gibi tehlikeli ve kırılgandır. Ama unutma: Her eğilmenin bir de düzelme vakti vardır.

Son söz, o hassas aletindir. Bize fısıldar: Ne kimsenin kefesine fazladan yük ol, ne de kendi yükünü başkasının sırtına bırak. Her şeyi kendi ağırlığınca taşı. Çünkü gerçek huzur, o ince denge çizgisinde durabilmekte.