Bülbülü ahuzar çekmez mi gönül
Yâr elinden aşıkları efkârlı
Aşk ile göz yaşı dökmez mi gönül

Edep’e yaslanıp ar’a yaslanıp

...

GENÇLİK DEDİĞİN SAVRULARAK GİTTİ GÜLÜM
ÖMRÜN SONU YAKLAŞMADA DOSTLAR BİLİRİM
YOKSUN HEYECAN YOK YAZI-SÖZ BİTTİ GÜLÜM

07.09.06

...

Su da gördü aksini
Tespihe durdu diller,
Suyla etti raksını,

Yüzümde solgun güller,

...

Uçtum,dalına kondum.
Yârin pamuk elleri,
Gönlüme değdi sandım.

Yanardağın ağzından

...

Ağarır saçlarım belim bükülür
Yalnız birakma bir başıma beni
Akar gözyaşlarım sağanak dökülür

Aşkımızı anlamaz eller ne bilsin

...

Koyup gezmiyoruz gülüm
Nerde bir karinca görsek
Basip ezmiyoruz gülüm

Merhametliyiz anadan

...

sıcak esintiler arasında
tozlu tarlaların erleri
omuzları çökük ama başları dik
sabahın kör şafağında
yağmurda toprağın kokusunu soluyarak

...

Ben kendini bir vuruşta yerden yere seren
Biliyorsun Gülneva
Utancından yedi kat toprağın altına giren benim
Durma yalnızlığımı ulu orta yüzüme vur Gülneva


...

Genç bir kadın..
Üzerinden bir türlü çıkaramadığı kırmızı elbisesiyle
Yine..
Kimse yoktur
Kurumuş güller dışında.

...

Sevda mevsiminde bir bahar göremeden gitmiştin. Yokluğunu bir beden bol gelecek şekilde küçük bedenime örerek ait olduğun baharlara zamansız gitmiştin. Bu gidişin binlerce sebebi vardı biliyorum. Gidişin bazen “sana gecikmişliğim “ olmuştu bazen de senin hayata yeniden ve sıfırdan başlayamama korkuların. Her ne olursa olsun gitmiştin işte. Anlamı yok gidişini tekrar yüreğimde küllendirmenin. Lakin gittiğin gece, tüm acıları soyunup yağmurların koynunda yüreğimle çırılçıplak “sana “ ağlamıştım. Yokluğunda kimi zaman kanadım durdum sevdanın kör topal kelimelerinde. Kimi zaman da tek bir kelime etmeden yalnızlığına demlendim. Tek cümlelik vedaları iyi bilirim sevgili. Gidişinle ayrılığın ayakuçlarına yuvarlansam da yüreğimle hep imkansız sevdama sustum. Evet, benden uzaklara giderken – bir zamanlar yüreğine ölümsüzlüğü kazıdığın- adımı tek kalemde silmişsin dudaklarından. Yaşanmış onca hatırayı “ hiç yaşanmamış “ bilip sonsuza dek çıkarmışsın beni hayatından. Adımı “ iki dudağın arasında” anmamakla beni unutma çabasında olabilirsin sevgili. Beni çoktan unutup geçmişin tozlu raflarına sürgülemiş ya da sendeki “ beni “ yalnızlığa kefensiz gömmüş olabilirsin lakin ben seni gittin diye bir kalemde unutmadım sevgili. Sana inat, yokluğuna inat yaşattım seni. Gelmeyeceğini bile bile beni “ bana “ bıraktığın yerde hala seni bekliyorum. Dilimde ikimizin şarkısı ve senden bana miras iki damla gözyaşıyla sevdamı sayıklıyorum. Ve özlerken seni; mayasız yokluğuna “ bir mintan sabır “ ekleyip hayatın en dar teknesinde varlığını “ yarınlarıma ” yoğurmakla meşgulüm sevgili..Ben seni hala seviyorum sevgili….

Bilmiyorum. Hangi kadın gelmeyeceği bilindiği halde her gece sabah ezanlarına kadar beklenildi? Hangi erkek, sevdiği kadının ellerini bir daha tutamayacağını bilse de sevdiğinin- daha tövbesi edilmemiş- taze günahlarına kefil oldu? Giden bir kadının ardından kaç erkek, sevdiği kadının gülüşlerini dualarına katıp giden sevgilinin kangrenleşmiş acılarına “yarım bedenini “ kefen bildi ? Cevabı olmayan onlarca soru sevgili. Evet, sen gittin diye etrafımı tel örgülerle çevirdim. O tellere hasretinin ölümcül elektriğini verip gelmeyeceğini bile bile seni bekledim gülüşlerinin tomurcuk açtığı tepelerde…


...