Ana Şiirleri

YÜREĞİME OTURUYOR ÇARESİZLİK.
KIRILDI BAK KOLLARIM KALKMIYOR.
YOK ELİMDE GELMİYOR BİRŞEY.
KIRILDI BAK KOLLARIM KALKMIYOR.

...

Söz- Müzik -Yorum : İSMAİL SAĞIR
.....................................SAĞIROZAN

.......UYAN ANAM UYAN.....
Acı haberinle dünyam yıkıldı,

...

Mektuplar yazmışım garip anama
Hasretlik zordu asker ocağında
Ben kışlada anam istanbulda
Şiirler yazmışım gönderdim sana

...

DİNİMDEN DÖNDÜRDÜLER BENİ
DALALETE DÜŞTÜM BEN ANAM
UYDUM ONA BUNA ŞAŞTIM ANAM
BEYNİMİ YIKADILAR BENİM
NE DİN NE İMAN TANIR OLDUM

...

Ana kucağından, yar ocağına
Bir sırdan diğerine göç başlar
Muhabbet beşiği Anadolu'da
Analarımıza gün güneşten önce doğar.


...

Ezilip horlansa da cesaret timsalidir
Anaçtır, üretkendir bir tarla misalidir
Kuzusunun gözünde şefkatin emsalidir
Eksik etek diyerek taksalar da adını

...

Mezarında defne, kekik kokuyor
Gözüm ağıt, kalbim dua okuyor
Yokluğun içimi her gün yakıyor
Ellerim koynumda kaldım gız Ana!

...

Her turna sesini selam sayardım
Bu sene turnalar gelmedi anam
Onlar ötünce ben seni duyardım
Bu sene turnalar gelmedi anam

...

kanayıp bütün ağıtlarda anne oluyor anadolu. iyileşemeyen bir yarada baba. arkadaş oyunlarında çocuk sesi duyuluyor. hangi coğrafya tamir ediliyor bak yine, çok bıçak keskin duruyor. ağır yaşam sancısından omuzlara düşen ağırlık yorarken bedenleri, boynu muskalı çocuklar büyüyüp serpilecek. pusattan yük, geç olgunlaşmış dünyada yine defaten üzülecek. su değdiğinde ırmak, güneş değdiğinde fotosentez yurdu oluyor. yenilen ayazlar unutulurken en yakınından vurulacaklar uyansalar gayri. ah! hangi coğrafyada yaşanılan gerçek anadoluluk, yâre benzemişlik mus’af huzuru bu olsa gerek.

bu kadar karanlığı sırtında taşıdıktan sonra gün olup şafak doğacak, gözlerine umut ekilip masivaya ziya olacak. yürekleri soğutan ırmak olacak. kurtuluşa yol verip aksın doludizgin, erken kalkan kuvvet bulup dönmesin gerisin geri. ocaklar daha gür tütüp yanı başında oba olsun, boy olsun, kır atların mahmuzunda hakanlar bulunsun. lahuti sesle çınlayan göksema, bozkırların tüfengini kuşanıyor yine yeniden. bir yürekten diğerine yeni şıvgınlar büyüyüp kocaman bir güvercin oluyor. çocuklar gibi kuş uçuruyor. vatanın asil cevheri özünde ebabil oluyor. acemi ruhu her ne kadar hikayelerle yorsa da bir taraftan yeni çağ düzenine gün doğuyor.


...

Hayatta tek yavrusu oğlu vardı
Çalıştı didindi ömür tüketti
Okut büyüt adam olacak sandı
Geceleri Yanlız ana ağlardı

...