Mesele derin
Ýlahi bir Aþkla sevdim seni
Güzelliðin Cemal’in tecellisi
Papatyadan ellerin
Giyinince mor menekþeden elbiseni
Anladým bu ayrýlýk, Cennetin cilvesi
Ýlk gördüðümde seni
Güneþte yaðan kar tanesi gibiydim
Hep seni düþünen, hep sana düþen
Dokun(a)madan eriyen
Günahsýz bebek gibi yürüdüm sana
Nazlý bir çocuk edasýyla niyaz etmiþtim seni
Benliðimi kavuran tüm günahlara raðmen
Þiirlerde yazýlan o masumiyet hep içimdeydi
Yýllarca acýttýðým sensizliðime
Keffaretimdi Selamým
Evrenimdeki en büyük acý oldu Merhaba deyiþin
Çünkü rüzgâr habersiz eser
Kýrýp döktüðünden
Etrafýnda döndüm kaç kere
Cefa ve keder yokuþlarýnda koþuþturdum hep
Susuz çocuðuna Anne telaþýyla
Vefa yollarýnda, engellere attýðým taþlardan öfkemle
Ama susuz kalan bendim, kurban edilen de
Çocukken büyüyeceksin dediklerinde
Üzülürmüþüm hep
Kovulurken o gün, gül bahçesi yemyeþil ýrmaklardan
Yasaklý bitkilerde aradým teselliyi
Ýlk közünde, dumaný içime çektiðimde anladým büyüdüðümü
Mutluluklara baktýðým gözleri kör eden
Þimdi neredesin
Kiminlesin bilmiyorum
Herkes sevdiðine süslü gazeller yazarken
Bir avuç cümleye sýðdýrmak istedim seni
Boðazýma düðümlenen kelimeleri buruþturdum attým
Hiç ama hiç seni yazamadým diye
Þunu bil ki,
Mutluluðun mutluluðumdur
Üzüntün, belki de toprak oluþum
Solduðun her yer fezam, bastýðýn yerler arzým
Nasip olurda biterse bu günahlarým,
Yine Cennettedir O en son arzum
20.01.2016