Alýn yazým!
Gönül hazinemin tek sahibesi
Üþüyen yalnýzlýðýmýn ipekten elbisesi
Doðarken ezanla,
Kaderin ezelden kulaðýmda fýsýldanan sesi
Belki,
Belki þimdi bana çok uzaktasýn
Belki de bilmeden hep yanýmda
Hep acýyan sol yanýmýn diðer yarýsý
Duymaz mýsýn inleyen gönlümün sesini
Çocukluktan miras gönlümün kanayan yarasý
Sen ki,
Huriler gibi, sanki Arþ’tan düþen rahmet damlasý
Bilir misin?
Sen yokken ne ummanlar aþtým
Ne sessizliklerle yýrttým gecenin rüzgârlarýnda çýðlýklarýný
Kaç üstü kapalý camdan hayaller battý da
Denizler usandý efkârýmý dinlemekten
Ýçimdeki sabýr taþlarýndan
Daðlar aþýndý küçüldü yolunu beklemekten
Kaç þehir eskittim yokluðunda
Mateminde daðýlan þiirlerden
Sen yokken,
Afrika’da savunmasýz aç çocuklar gibi
Yaralý yüreðime akbabalar üþüþtü
Bilmeden andýðým adýn bugün de
Cemre olup yüreðim gibi þiire düþtü
Ne zaman adýn geçse bir ayette
El açýp yalvardým yaratana
Býrakma beni tek baþýma
Alýn yazým!
Ben sýradan bir faniyim
Bak ilk peygamber kavuþtu
Züleyha sevdiðine
Doðarken suya býrakýlan Resul annesine
Gözüne aklar düþen Elçi gömleðin sahibine
Rahmanýn huzurunda,
Meleklerin þahitliðinde
Ne zaman kavuþuruz
Allah aþkýna.
07.11.2013