Beni en iyi þiir anlar,
ne zaman özlesem
yemyeþil baþak kokusu gelir aklýma
sýlayý bekleyen
elleri ocak’ta yüreði kadar yanmamýþ
teri sabah çörek kokulu analar
Sonra yýkýlýr ruhumun
hapsolmuþ bedenimde
balçýk kerpiçlerden duvarlarý
bir boþlukta ararým kendimi
sonra ya bir þiirde bulurum
ya da bir durakta
bilirim yakýndýr
bir çocuðun bana yer vermesi
aklarýn kararlý ve daha istekli
önümdeki son durak kadar, serpilmesi
sokaktaki çocuðun flüt naðmesi
hassastýr yüreðimin zarlarý o an
kýzgýn güneþ yakmaz da tenimi
deler geçer acýmadan
hatrýma gelen baþaklara
güneþ pýrýltýlarý deðmesi
sana verdiðim söz,
güneþ gibi parlayan gözlerinin içidir
yýkýlmaz, sönmez ama
bir o kadar da acýdýr bilesin
yarý yýkýk eski evimin duvarlarýnda
yankýlanan çocukluðumun sedasý gibi
kim bilir belki bu acý
tam göç edemediðim içindir...
seven insan kýzmaz...
Küser, incinir, kýrýlýr ..
Deðerli seçici kurula ve yöneticilere teþekkürler.
25.05.2013