Yarým kalan eski bir þiiri
Tamamlamaktý niyetim bu akþam
Belki bir dilenci bu Kasýmda
Boþ satýrlarýnda ýsýtýyordur ellerini
Ya da bir yaralý bulmuþtur kendini
Geçmiþinden dökülürken
Sararmýþ yapraklar hatýra sayfalarýna
Öksüz bir çocuðun
Saçlarýndaki parmaklar
Ne kadar sarabilirse yaralý yüreðini
Ancak o kadar ýslanýr,
Buruþmuþ unutulmuþ yüreðim gibi
Bomboþ satýrlar
Sevdiðim!
Kýrma beni
Seni hiç görmesem de, duymasam da sesini
Bil ki hep seninleyim
Ýçimdeki öksüz yaným daha büyümedi
Evsiz bir dilenciyi ýsýtacak kadar da cesur deðilim
Üstelik Aralýk’ta pusu kurmuþ
Daha gelmedi
Gözlerimi kaybettiðim yollarda býrakmýþken
Düþlerimde bile bulamýyorum seni
Nefesim þimdi bir tek ellerimi ýsýtacak kadar
Sen bakma ayrýlýktan þikâyet ettiðime
Sevdiðim!
Mecalim yok inan
Bunca birikmiþ yorgunluklarla
Bir Merhaba desen, o da kesilir belki
Düþerim, yoldaþ olurum savrulup kýrýlan yapraklara
Bu Aralýklar da biter bir gün
Þiirler düðüm düðüm
Savrulup uçan boþ satýrlara ýsmarlarým selamýmý
Sevip kavuþanlar tamamlar
Benden geri kalanýný
Ama öksüzlerin bir yaný hep yarým kalýr
Evsizler ellerini ýsýtamaz
Belki göçerim o gün
YALNIZ seninle, ama hep sensiz
Bulursan mezar taþýmý
Duâ’dan sonra
Okur tamamlarsýn sana yazdýðým þiirleri.
23.11.2013