Aðýr bir romanýn ön sözü gözlerin.
Ünsüzü ve hatta tek sözü.
Yazamayýmýþýmýn sayamadýðým,
Kim bilir kaçýncý soðuk güzü.
Yazdan yaza ýstabildiðim yüreðim,
Þimdi kýþa hazýrlanan bir düþ ölüsü.
Tenimin soðuðunu yakalardý gözlerin,
Gözlerin þimdi bedenimin yitik örtüsü.
Gözaltlarýmýn mor halkalarýndan taþýp
Söz altlarýmýn mavi harelerinde birikiyor siyah þiirler.
Ve içimde ölüme býrakýyor kendini,
Kefenimsi beyaz þiirler.
Bileklerimi ovuþturuyor,
Gözlerinsiz anlarýmda pembe þiirli þeritler.
Ama ben yine de yazamýyorum,
Gözlerini göremeyince tükendi kelimeler.
Anlatýlacaklarýn çokluðuyla,
Anlatacak kelimelerin yokluðu yarýþýyor kursaðýmda.
Gözlerinin yokluðu dadandý yine kapýma.
Korkuyorum!
Açmýyorum kapýyý, aralayamýyorum hatta.
Evde yokmuþum gibi yapýyorum.
Sonra gidiyor gözlerinin yokluðu,
Yokluðunun gitmesine bile dayanamýyorum.
Nefesim sýðmýyor boðazýma.
Yeniliyorum karanlýk bir kuytuda,
Ümüðüme çöken bakýr gözlerinin yokluðuna.
O gözlerin ki, dibini görmeden içine daldýðým,
Bakýrýna feda ettiðim tüm renkleri.
O gözlerin ki, gövdesine yetiþemeyip köklerine sarýldýðým,
Ýnceldiðim her yeri saðlamlaþtýraným.
Ne diyorduk? Siyah þiirler...
Karanlýðý siyahlýðýyla aydýnlatan þiirler.
Yerinde aðýr, yanýnda saðýr,
Býkýp usanmadan beyaz þiirleri çaðýrýr.
Baðýr!
Altýnda kaldýðýn gözlerimden kurtulmak için baðýr.
Küfret ve ardýndan tövbe et,
Günaha girmeni istemem yok yere.
Hisset ve var ettiðin gibi yok et,
Ki sende takýlma benim takýldýðým engellere.
Siyah þiirlerin denizinde beyaz þiirler için sabret.
Pembe þiirlere merhamet et.
Gözlerini gözlerimin içinde seyret.
Ve nefsine hükmet!
Aðýr bir sözün ön romaný gözlerin.
Nazarýyla siyah þiirleri devirip
Beyaz þiirleri sevdirir.
Cümleleri parmaðýnda çevirip
Üstüne pembe þiirler giydirir.
Ah o gözlerin…
Beni canýmdan bezdirir.
yurtsuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.