Zat-ı Ali

Koyu acýlar biriktirdim,
Islak gecelere koru gözlerimde.
Damlaya damlaya sen oldu bütün yollarým.
Ve sana gelmek için atýldý adýmlarým.
Zat-ý ali zaten aleniydi sancýyan yanlarýmýn.
Bende sarmadým, saramadým.
Ve sormadým da hiçbir kedere;
"Giderken ’dönmek’ düþünülür mü?" diye.
Düþün payý düþük, git paydasý yüksek bir kahroluþun kulaðýna,
Bir ’kal’ fýsýltýsý kadar etkisiz olunur mu,
Hayatýn gittikçe esneyen çehresinde?

Seherin serininde kör bir deli sancýsý saplandý buðulanan soðuklarýma.
Üþümeyi ödev bilmiþ öðrencisiyim artýk ayazlarýn.
Sevmeklerime kadar donuyor kaným,
Ve o can havliyle ben sana yanmaktayým.
Üþüyen yanlarýmýn ortasýnda,
Sýcacýk bir sen, ateþin
Ve üzerinde kýzarmakta olan aþk yalancýsý ayrýlýklarýn,
Eþlik ediyor bilmezlikleriyle bilinmezliðime.
Zat-ý ali zaten aleniydi inanan sevgilerimin.
Ben de sanmadým, sanamadým.
Ve soramadým hiçbir sehere;
"Ben böyle donarken o kimleri ýsýtýyor?" diye.

yurtsuz
Sosyal Medyada Paylaşın: