Satýr aralarýma gülücük olmak nasýl bir duyguydu? Beni gülümsetmek, Sonra kalbime nüksetmek nasýl bir his olabilirdi? Bir an için bunlarý sormak istiyorum. Belli belirsiz bir cevap almak korkutunca susuyorum. Cevaptan çok gözlerine bakabilmek korkutuyor aslýnda beni. O iri ve canlý iki çift göz korkulamayacak kadar güzellerdi. Ama bana bakarken ki felç hissi veren o donukluk! Ýçimi lime lime edip tekrar bana sunuyordu þaþalý bir tabakla. Hissizleþmenin ötesinde bir þey vardý onda bana karþý. Nefret? Korku? Aþk? Ya da sadece basit bir hissizlik. Ýçsizliðimin ele verdiði duygularýma karþýn, Sessiz bir hissizlik! Layýk görüldüðümü düþündüðüm bir karþýlýktý bu. Yoksa asla hak etmemiþtim. Kendi içimde içimle dövünerek bastýrmaya çalýþtýk bir süre bu durumu. Yazmaya baþladýðým da, Greve girmiþ kelimeler görüyordum. Ben yazmaya çalýþtýkça onlar greve devam ettiler. Donuk bakýþlar, greve girmiþ kelimeler… Hayatým bir sebze çorbasýndan daha karýþýk. Her þeyi içime kendi elimle atýyorum. Ama birikince içimde her þey, fazlalýklar görüyorum, Diþe gelen fazlalýklar. Atmak için yolum yok. Hissizlik, içsizlik, sensizlik. Ne kadar benzer kelimeler kullanmýþtým seni anlatan. Baktýðýmda görebildiklerimdi yalnýzca bunlar. Sence’ne sýðýnarak söylediklerim, seni en iyi anlatan kelimeler, Bence’mi yýrtarak kusuyor seni içimden.
Aysun ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yurtsuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.