İslami Serzeniş...

Gün dönümü,
Göðe yükselen ve harfi bir kaç tane...
Bu ezanlar ismimden önce okunan ilk týný.
Ýlk taný insanlýðýma dair, bu ezan.
Ýlk tanrý gelir bu ezanýn baþýnda.
Ve ilk o baðýrdý elestte ben kimim.
Rahman...

Gün dönümü þerin göðe çekilmesi...
Bir kaç tane harf...
Rahat býrakýn beni...
Oysa gök yakýn deðil.
Oysa gök avucunu kaldýrdýðýnda deðdiðin...
Elini deðdiðin nasýl yakýn olmaz.
Yakýn o iblisi...
Hava soðuk,
Bu gördüðüm yirmi üçüncü son yaz..
Yazýn sonu..
Yazým ellerinden çýkan,
Rahman...
Nasýl yalanlarým korkumda duyduðumu..

Bu korku tüyüme kadar iþlemiþ..
Her biri ayrý isyan ediyor sanki...
Bu korku belimi büküp baþýmý önüne eðen..
Bu kusursuz varlýðýn yokluðu...
Yokluðunda bile korku dolu...

Gün dönümü...
Ve gidiþi bir kaç tane harfin..
Kimse görmedi onlarý,
Korkularýndan kaçarak gittiler.
Bende görmedim.
Oysa ben gördüm ateþ ehlinin,
Kudüste yaptýklarýný..
Oysa ben kördüm,
Kudüste çocuklar ölürken.
Görmedim onlarý da...

Gün dönümü sabah ezaný...
Sanki boþtan yere,
Kimse umursamaz Kudüsü...
Herkes kendi yakasýnýn derdinde.
Ama ince bir köprü,
Karþý yakasý cennet,
Karþý takasý Kudüs..
Baðýrmalýydýk gýrtlaðýmýz patlayana kadar...
Ama yýlan çok yaþadý.
Dokunmadý diye bize...
Oysa biz hepimiz kardeþtik..
Öyle söyledi son nebi,
Son tahafýnda..

Gün dönümü,
Bir kaç tane harf,
Göðe çýktýlar gök o kadar yakýn mý?
Gök elini kaldýrdýðýnda dokunduðun...
Sosyal Medyada Paylaşın: