Monolog dürtü

Ben hiç kitap okumam,Okuduklarým hep yarým kalmýþtýr,
Çabuk sýkýlýrým, kelime daðarcýðým çok dardýr.
Dar aðacýnda sallanan cümlelerim ise bol...
Ben asla þair deðilim þiir yazmam,
Þair olsaydým þiirlerimde toplumsal bir bakýþ açýsý olurdu;
Benim yazdýklarýmda sadece gönül acýsý var.

Ben klasik müzik severim
Ne varsa Chopinde var,
Sözü olmasaydý þarkýlarýn bunlarýda severdim.
Ben þarkýlarý hiç sevmem
Biraz Slav severim belki, Biraz ermeni,
Öyle müziði türlerine ayýrmak aptallýktýr.
Ben enstruman sevmem,
Çalacaksa bir melek belki,
Son senfoni diye dinlerim onu..
Ay baþýma geçer ama olsun.
Belki gitar çalmayý bilseydim,Onu da severdim,
Ama beceremem.Ýnsanlar beni umursamaz...
Þiirlerine sýnýr koyan þairlerden nefret ederim.
Sýnýz koymayanlarda sýnýr dýþý edilmiþtir ama olsun.

Ben cümlelerimi bitiremem,
Ýnsanlar beni asla anlamazlar.
Beni anlayan biþeyler var
Hiç bir þeyi tam yapamadýðýmý söyler babam,
Babamdan nefret ederim ama haklý
Ben hiç bir þeyi eksikte yapamam,beceriksiz biriyim.
Zihnim de milyonlarca kez öldürdüðüm adamý yolda görsem,
Zihnimde milyonlarca kez öldürdüðüm adamý yolda gördüm,
Hiç biþey yapamadým,
Nefes dahi alamadým,
Öylede korkak birisiyim
Býçaklarým meyve soyar.
Silahlarým karavana.
Yaðlý ipse kelimelerin baþýnda...
Davacý, davalý, velakin
Sosyal Medyada Paylaşın: