sývasý dökülmüþ duvarlara o akþam çarpmýþtý yüzüm yürüdüðüm yollara adým adým seni sorup küstüm mor turnalardan kaçtým cebimde kayýtsýz bir kimlik marallarým vurulmuþtu ceketimde yaðmur çamur delik deþik senin bir þiirin yoktu / benimse mýzrabý sana dokunacak bir sazým ben o meçhul masallarda hep kendime yad aklýma da gezgin bir yabancýydým…
aðustostu / ilk yerin yeksan düþtüðü bir gülüþle gelmiþtin baðdaþ kurup çok bildik bir türküyü tutup dil’ime dermiþtin gözlerin tanrýçalarýn sofrasýnda kutsal bir þarap gözlerin içerimde sallanan siyah saplý bir býçak saçlarýn savruluyordu yüzüme birazdan kalkýp gidecektin benim sigortasýz bir sürgün olduðumu o sýralar sen nereden bilecektin...
an be an dönüyorum sana dair yaþanýlan her nefese ayalarýmý buzlu buðulu camlar çiziyor / falcýlarým kayýp geçtiðimiz kentler dolandýðýmýz mevsimler yaslanýyor göðsüme okuduðum her kitaba inkarým / tapýnaklar varsýn dursun yerinde kaç sýnýrda kaçýncý kül oluþumuz bu / kaçýncý yenilgimiz efkarlarý deþip o masum sevinçleri kucak kucak üstlendik de her kahkahamýzda çarmýh ve ötüþen mezar kuþlarý doldu içimiz…
bu yüzden konakladýðým her yerden ellerin ellerime seslenir sonra o gizemli yerlerden aþký anlatan þairlerin bedduasý gelir tutuklansam derim / bu sefer infazýmý pamuk parmaklarýn bilese senin için nasýl öldüðümü / içtiðim zehirli sular bile hiç bilmese…
yalnýzým istanbul kadar daðýnýk üstüm baþým her kaldýrýmda yakama paçama dehþet bir telaþým seni sürüldüðüm seslerden bunca yýl sakýnýp sarmalayýp sýð sulara düþen ay þavkýnýn renginde saklamýþým ben ki hayýrsýzýn…þimdi…mermisiz…makamsýz…mecrasýz kalmýþým bir bilsen sensiz / her þeye ne kadar çok azalýp her boran nasýl da durulup uslanmýþým…
intihar kuþanan mektuplar taþýr sahil kýyýlarý sakýncalý buhranlarý örter günlük gazete sayfalarý dalgalarýn boðumunda çýrpýnýr durur yitirdiklerin ne bir martý ne de bir gemi yanaþýr düþlerinin rýhtýmýna bir alarga dökülür gözlerinden ýslanýrsýn kaçýp gitsen de nihavent bir þarkýya çýðlýðýný keser hüznün üþüyen serçeler gibi daðýlýrsýn…
þimdi ucube bir feryadým / eþiðinde sakallarým darmadaðýn söndü ateþlerim ve bitti çakallarla tek kiþilik merasimsiz dansým örselendiðim o isli kasabalarýn sisli bulvar gecelerinde ne çok fikrime sensiz sakýncalý bir gazel gibi kalmýþým ben ki vefasýzýn…artýk….silahsýz…sabahsýz…þarkýsýzým bir bilsen yokluðunda / kaç sefer talan edilmiþ teninden uzak kaç neþter kokunla uyanmýþým… Sosyal Medyada Paylaşın:
mert metin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.