kendisine ait izinsiz ve þifresiz bir kayýptý sorgulu akþamlarda hep kendi üstüne yaðdý ýslanmak yakasýnda söz yaðmurlara küfürsüz cihangirde gördüm en son bir kýza aþýk diyorlardý daðýlýp giden þarkýlar kadar yalan ve okunan þiirler kadar uzaktý macerasý...
ezber düþlerde çýkmaz yollar vardý sesinde sayýlmayacak kadar asi urganý hep o cebinde sanki bütün tayfalarý daðýtan gemilerdi rakýsý deðil ve her nasýlsa yalnýzlýða en çok hüznüyle gidilir uzak bir mevsim deðildi bütün aþklarý sabah kadardý saçlarýnda sarhoþ dalga ve dilinden okkalý efkar yaðardý...
destaný parkasýndan uzak daðlar kaçkýný bütün sevilerden hep aklý kadar içerde kaldý yanýp sönen nefer kýyýlarda en baþta ve en fazla masallara da ziyandý sesine dargýn bir duruþu vardý belki talandý keman ne zaman çalsa gözleri sanki tavlý býçaktý...
kendisine kalsa belki bu kadar daðýlmazdý ki yayla yüzlü ceketine has bir duruþu vardý cihangirde gördüm en son bir kýza aþýk diyorlardý saçlarý kýyý yorgunu aðzý þarapnel parçasý sekiz akþam sordular adýný hiç söylemedim o denizsiz bende sesime kimliksizdim...
II.
turnalar vardýr sevdiðim az asi uçarlar ve hayat ömürlere içli bir meyhanedir bütün gurbetler göçüne dursa bile söze düþen hep vuslata dair yemindir býktým her hikaye ben deðil sevda uzak ve bu rýhtým artýk yükümü de taþýmayacak…
sus olduðum iklimlerde ýslanmak ne aðrýsýz bir daraðacý bile yoktu sesime ölmek bir ihtimaldi belki / ki sormadýnýz sis etmez yüzünüzle azraile belki bir þarkýydýnýz usandým bu tarifi yoksul maceralardan bize hep mektup kaldý / tek satýr / vefasýzýndan…
her aþk caddelerde biter haneler bir yalan daðýnýk olur afiþler hicran gölgen kadardýr kendini vurmak istersin bilmediðin sokaklara oysa her cadde kendi yalnýzlýðýndan yaralýdýr tiksindim infazý orman kaçaðý avcýlardan belki bir hikaye kalýr gezdiðiniz o patikalardan...
neden böyle arabesk çalýyor bu þarkýlar vivaldi garson olsa dört mevsim beþ mi olurdu lümpen dizelerde neden böyle yalnýzým anne ve bütün sinemalar aydýnlýkta yaþanmaz mý bitirdim ihtilal yengilerin güleç yüzünü ömrüme bazen bir dize bile eder tek bir tekme….
III.
(azgýn deðildi sular…ay kadar düþmüyordu izler peþimize…bir þiirler dürüstü bir de þarkýlar geçitlere…aðlamak güzeldi…yaralanmasýn bir ceylan topuðundan… ki ispanyolca aðýtlar ve portekiz limanlarýný anlatan þarkýlar çalýnýrdý…hesapsýz… kýtasýz…
þiir gözleri yüzlerce ölümdü…ve i mge zaten hayata bir küfürdü…öyle dalardý kendisine mevsim desen...efkarý etmiyordu iþte…daðýnýk kelimeleri vardý yeminden önce…ki yemin… caddelerin soytarý çocuðuydu gözlerinde…yýldýzlarý bilirdi…ne tarafa gider…gök daðýnýk bir yorgan…kim sýrtýna alsa…önce ay ihbar eder…
çok fazla deseni yoktu…kumral bir kýz demiþti bir akþam…adý irem…sonra o demeden ben dedim…Nilgün olsa ne fark eder…sonucu olmayan romanlar gibi bakardý…belki o bütün yoksulluðunu…sadece bir merhaba için býraktý…)
IV.
avlulara güvercin düþer istasyonlara ekmek alným çatý kýrýðý aðzý desen hazýr tüfek olmaz bir serüven mesela masal gibi çaylarý kim söyleyecek mekan bizden içeri göðsünde kan zaman erken üþüþtü ben tanýk deðildim falcýlar girsin içeri…
ki daðýlmýþ bir martý gibi aslýnda yaþam ki balýklar bunu siren’lerle söyler çalar evliya dualarýna düþen bu toprak en fazla türbesi kadar aðlar ben sokaðýma yetmedim de peki anne neden yýllar beni sana sorar…
uslanmaz bir ikindi ezan vakit sahipsiziz daðýlmýþ bir ses sokaklar kadar çýplak mezarlar sýcak bütün gözyaþlarýna ki her ölünün gözü kendi taþýnda eli ayasýna ve duasýna küs þehirlerde þairler kadar biz bize serseriydik iþte…
yenilgilerim erkete ýslýðý ah bu kaðýtlar olmasa depreþen kýyamet hep ilkim deðil / bazen maça papazý fakir bir kumardýr hayat kim oynasa yalnýz ve her aþk ilk öpüþmesi kadar sonrasý dudaksýz kimdim unuttum müsait bir dil’im kalmadý söze soðuk bir akþamdý vurdular beni ihbardan düþ’e… Sosyal Medyada Paylaşın:
mert metin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.