tövbeme mukayyet ol hafýz
günahlarýmýn içinden kurtulan
keþkelerin toplamýdýr o
bilsen kaç bulut parçasý sýðdýrdým cebime
ve kaç gecenin ayazýný ýslattým iliklerine kadar
daha aþka sýmsýký sarýlýp uyanmadan sabaha
ne tufanlar barýndýrmýþtým yamacýmda
gölgesinde ömür dinlendirilen aðaçlarýmý
yaðmur duasýna çýkan inananlar kesmiþti!
o gün hafýzama kök salmýþtý bu samimiyet
o’na ulaþma kopukluðu yaþamýþtým niyetlerde
bir çeliþki yumaðýný çözmekle uðraþýyordum
ki ayaðým cehennem narýna takýlmýþtý hafýz
oysa yuvasý daðýlmýþ keklik sürüsüne
yüreðini yere serip yatak yapmýþtý annem
ondan öðrenmiþtim merhametin sýcak d’olgusunu
ne zaman mavi gözleriyle çarpýþsa bakýþlarým
umut adýnda bir evlat ayaklanýrdý baðrýmda
bilsen her þey ne kadar ters akýyor yokuþ yukarý
hele bir defasýnda masal çýkarken aþaðý düþtüm
sandým bütün çocuklar yalanýmýn altýnda kaldý
kaldýrýmlarda utanç çizgisi ören sabilerin
avuçlarýndan biraz kýyamet aþýrmýþtým
vicdaný kefene sarýlmýþ adamlarýn payýndan
tam da adýmlarým yoluna girmiþken
þarampole yuvarladýlar inisiyatifimi
-aklýmý bir deliye miras býraktým/beni bu tövbeden muaf kýl hafýz...-
Cömert Yýlmaz