BİLMİYORUM

BÝLMÝYORUM

Avuçlarýmý açsam kum taneleri gibi neler kayar ellerimden,
neler savrulur geçmiþimden?
Neleri tutabilirim henüz geç olmadan.
Hani bi uzansa ya kollarým,
uzasa adýmlarým pergelden daha geniþçe.
Koþsam,
durak nedir bilmeden uzayan yollarda.
Kaybolsam,
bilmediðim kentin labirenti andýran sokaklarýnda.
Adres sormasam hiç.
Saptýðým yönleri sadece yýldýzlarýn ýþýðý bile yetse aydýnlatmaya
yahut ne çýkar; varsýn karanlýk olsun.
içimdeki heyecan ve huzur
iki yanýmda iki küçük çocuk, iki koca arkadaþ olsa,
mýrýldandýklarý þarkýlar set kursa korkularýn önüne
öyle ki; o duyguyu hiç yaþamamýþ gibi unutsam.
Hani hep gitmekten bahsediyorum ya
Ýþte arada bir geldikçe aklýma, mýrýldanýrým kendi kendime,
gitsem diye
görenler üþümekten sanýrlar dudaklarýmýn titreyiþini
benim ellerim de soðuktur, kendim gibi, cümlelerim gibi
dudaklarým mý titremeyecek
deli miyim ki mýrýldanayým.
Cesaret diyorum sonra,
biraz olsun,
bir an olsun o gerek þimdi bana.
Ya da koþar adým kaçýþa, avaz yýrtan haykýrýþa yetecek kadar bir delilik hali
tut ki gittim,
aklým da gelmeyecek mi yanýmda,
ya o lanetler...
onlarý çýkarýp bir köþede yakmak, arýndýrmak belleði mümkün olabilecek mi
Ah! þu akýl belasý yok mu,
Ne varsa geçmiþle gelen, hep onun kancýklýðýndan.
ne Van Gogh’un gözü karalýðý, ne de London’un isyankarlýðý kadar...
dünyayý unutturacak bir delilik mi,
yoksa sadece gidecek kadar bir cesaret mi
þimdi bana ne gerek?
Bilmiyorum.

HÜSEYÝN GÖKMEN
11.07.2015
00:30
Sosyal Medyada Paylaşın: