Sessizliğin içindeki sesler
Kelimesiz,hecesiz ama aðlamaklý,Kendin kadar Çesur, ben kadar Korkaksýn Bir ölüm sessizliði Oysa Oyun deðil hayat gel de zamana anlat bunu..Nerdeyim ben.? kimsiniz.? Niye sustun.? Nasýl olduðunu merak ediyorsun deðil mi,Sen sevilmekten korkuyorsun,Neden.? Aþký bulmanýn en kýsa yolu, aþýk olmaktýr,
Acýyla bakan gözler Aðlamaktýr, sýzlamaktýr,Hadi gelin üstüme korkmuyorum..
Hayallerim var benim, hasetliðe Anlatamadýgým ve anlayamadýðým çok þeye.!
Sana Fazla geldýgim,ilk Anda Sustururum Sesimin yankýlarýný..
Gözlerimin Sokaklarýndaki Sen Þimdi Yok Senin hayalinle yaþýyorum sensizligi.Kendimden gelen haykýrýþlarý duymamak için.. sessizliðin içindeki sesleri, karanlýðýn içindeki yüzleri görmemek için.. kaçtým Sevmek yetmezmiþ bir sevda masalýnda.Yeni bir ülke kurar gibi anlatmýþtým umutlarýmý…Býrakýn Býrakýn ýssýz rüzgarla adým kaybolsun Niye biliyor musun?Çünkü inanýrým...Onca þeyden sonra tek bir cümle daha söyle,gözlerime bakýp beni sevdiðini söyle,gerçek olmadýðýný bal gibi bilirim ama yine de sana inanýrým.
Yüreðim seni isterken,bedenimin her zerresi susamýþken sana,sensizliðin yaþattýklarýný hatýrlayýp doyasýya bakamadan yüzüne kaçýþým.Ama ben hiç gitmemiþtim ki senden.yazýlacak binlerce satýrla doluydu güzel olan her þeyi söylemeliydim, paylaþmalýydým seninle ama o kadar acizdi ki kelimeler. Seni her görüþümde farklý bir þey hissediyor anýmsýyordum. yazýyorum!!!bu gece gene yaðmur yaðýyor.senyoksun oysa biliyorum ve üþüyorum sensiz kaldýðým saatlerde. gözyaþlarýmý efkarýma kattým bu gece. sevdamý,umudumu ve seni kýzgýn bir sel gibi kalbime akýttým.sensiz nefes alamayacaðýmý düþünüyordum... görüþemediðimiz iþ saatlerimde sesinle avunuyordum.. sesinle dolduruyordum içimde ki boþluðunu... sesin kulaðýmda, varlýðýn içimdeydi...
yumma gözlerini, bari giderken yalnýz gecenin karanlýðýna birden bire fýrlatma beni, senin için anlamsýzlýðýmý böylesine vurma yüzüme.Ben korkusuzluðun en kuytularýnda kendi korkularýna yenik düþmemeye çalýþan bir çýðlýðým aslýnda, aslýnda senin bende görmediklerindir beni sana muhtaç kýlan...Ýsterdim ki senin kýyýlarýnda soluklanayým biraz Ne zaman son bulacak bu bekleyiþ, ne zaman bitecek bu isyan..Sevmiyorum geceleri... Bu ýssýz sokaklar yalnýzlýðýmý kamçýlýyor, sensizliði yaþatýyor bana. Ürkek bir çocuk gibi kapkara gökyüzüne bakýyorum endiþeyle, durduramýyorum bu ýzdýrabý, üþüyor yüreðim sensizlikten. Nefret ediyorum Anladým ki mümkün deðil seni sensiz yaþamak.
Çirkin Postacý YakupHan Ulu..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.