Oysa daha sana sevdiðimi söyleyecektim, neden bu kadar erken öldüm, neden bu kadar erken gömüldüm, daha o gülen gözlerini öpemeden neden mezardayým? Sen kalbimdeyken razýyým ben yalancý bir maskeyle dolaþmaya, yeterki kabimdeki gerçek yalan olmasýn, kalbimi gömmeyeyim yalana.Biliyorum bu aþk da bitti. Þairin de dediði gibi’’Bir aþk nasýl biterse, öyle bitti bu aþk da.’’Hicran dolu sözlerime aldýrmayýp, Benimle birlikte aðlýyor Ben aðlýyorum, Ankara’aðlýyor bu gece.Yokluðunun Verdiði acý ile savaþýyorum þimdilerde. Hani hiç gitmem deyip gözlerimin içine baktýðýn o gün var yaaa. Ýþte o gün geliyor aklýma.. O gün geldikçe aklýma daha çok acýyor içim.. Çünkü þimdi yoksun..’Gittin..! Karanlýk Dipsiz Kuyuda Boðulmak mýydý AÞK ? Yanmak, Kül Olmak, Külleriyle Savrulmak mýydý? Gülerken Bile Aðlamak mýydý? AÞK Neydi? Hayalleri Karanlýða Sürüklemek mi? Her insan aynasýný arar aslýnda hayatta.. Çünkü ben kaderini duvara asan bir ucu beyim. Çok sevdalý Çünkü Çok sevdiðim maviyi bir kenara býrakarak gidin diyorum, baþýmýn üstünde dolanan tüm kelebeklere. bir onlara kýyamýyorum hayatýmýn kýyýsýndan… Gözlerimin içinden geçip giden ama söylendikçe acýyan bir hayatýn parça pinçik edilmiþ duygulardan daha ne yazýlabilir bu kadar ? Þîmdi Ne mavi kalmýþ Ankara da, ne yeþili..
Çirkin Postacý YakupHan Ulu Sosyal Medyada Paylaşın:
YakupHan Ulu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.