Aşkımızın kırık beli

Ne zaman çocukluðuna dokunsa
ruhun,dudaklarýnýn arasýnda "gitmeliyim!"
kelimesini sana fýsýldatan birboþluk kalsýn
geride.Ah sevgilim þarkýlar söylerdin ya,Yine
kulaðýma fýsýltýlarla þarkýlar söyleseydin...Ama
yoksun iþte hayatta, yoksun...Ve geri
dönmeyeceksin bu dönülmez yoldan be
sevgilim...


Biliyorum, bir yalanýn gerçeðe en yakýn
halinde sevdik birbirimizi. Aþkýn imkansýzlýðýna inat
beklemeleri sevdik biz. Yan yana gelmemiþ iki
kelimenin oluþturduðu sevda cümlesiydik biz
seninle. Aþkýmýzý kýrýk belli noktalarla son vermeyi
deðil; virgüllerle yaþatmayý sevdik. Sýrtlarý
birbirlerinin sýrtýna hiç yaslanmamýþ iki çýnar
aðacýnýn topraðýn altýndaki kökleriyle konuþmasý
gibi biz seninle imkansýzlýðýn bir avuç güneþinde
sevdik birbirimizi.


Yalnýzlýðýn hediyesini alan
yüreðimde nice birikmiþ kelimelerim var oysa.
Ama dilim sana lâl, gözlerim hicranýný taþýyan son
sal..Kozasýndan yeni çýkmýþ ipekböceði gibi
yalnýzlýðý taþýmakta acemiyim, hüzne boyalý
yüzümle yokluðunda hep ölüme gebeyim... Ben
bu halimle hep acýlarýn en delikanlý hamalýyým,
sana söz taþýrým devasa yalnýzlýðýný. Ne
olurlaranlýklarýnla örtme üstümü giderken . Ve
giderken söyleme ne olur . Gerçi biliyorum
söylemediklerini. Evet ben ömür boyu yalnýzlýðýna
yamalýyým...
Çirkin Postacý YakupHan Ulu
Sosyal Medyada Paylaşın: