Koyu Kahve

Ardýndan gözlerim balkondaki ipte asýlý kalan kýþlýk manto
Hiç gelmeyecek yazlar sabahýný bekliyorum
Çiçekli, kuþlu elbiseler düþü

Gece daha bir koyu
Ayaz rengi bir ürperti
Daha bir üþüyor
Saydam çið taneleri
Sýrtýmý saran ýslak saçlar
Bedenim buzlar ülkesini andýrýyor

Anlatmaya çalýþtýðým beklemelerden yoruldum
Neyi beklerken, neye üþüdüðümü
Olanlarý tahmin etmenin dinmez sýzýsýndan
Ve her tahminimin ezber gibi çýkmasýndan
Bir ezberimin ihanet edemediði aklýmdan
Ýri damlalarý sakladýðým koyu, iri gözlerimden
Kuþlara inanmanýn yalan bir uçuþ düzenlemesinden
Ýnandýðýmda gökyüzündeki yalandan, varoluþumdan býktým
Düþünce nasýl da gerçekleþtiðini kâbuslarýn
Kanadýmdaki onarýlmaz kýrýklardan öðrendim


Çay bardaðýnda küçük çiçekler biriktiriyorum
Ýnce belli, ince dallý
Kýrýlmasýn diye çiçekler bardaklarý kýrýyorum
Elimde bir damla kýrmýzý gerçek
Nasýl gerçekliðini koruyor bedenimin
Ellerimin ve aldanýþlarýmýn
Kan istiyor yaþamak
Ölmek nasýl soðuk
Kanayamýyor bile

Koynumda kýrmýzý bir kalabalýk
Kucaðýmda rengi uçuk bir tutam bulut
Hayatý tatlandýrmaya çalýþýrken acýlandým
Kenarý kesik uçlarý yalnýzlýðýmýn
Yaklaþana batarým
Kabuslardan baþka saran bir þeyim yok
Çok korkuncum
Güceniðim, yeniðim aþka

Güzel hitap edilen þeylerin çirkinliðine aðladým
Sevinçliydim, gelmiþtin, çamaþýrlarý toplamýþtým
Dolabýma yerleþtirmiþtim, karýþýk
Güzel bir þey olsa, canýmý acýtýyor
Bir terslik var bu durumda
Ve senin yok oluþunda saçma bir þey var
Çözemediðim hesaplar bunlar
Caným koyu sýkýlýyor
Gözleri kahve aðlýyor
Gözleri kahve olan birisi nasýl aðlar ki
Nasýl kahve akmaz gözlerinden
Ben yeþile dönüþtürüp aðlýyorum
Yoksa her yer kararacak

Uður böceklerinin de uðursuz geldiði günler oluyordu
Uðursuz günlerde beni seviþin hüzünlü bir þeydi
Canýmý acýtýyordu
Sokakta gördüðüm lahanalara sevindim sonra
Evdeki kelebekler adýna
Seni unutmamak için tüm kötü þeyleri hatýrladým
Uçan karýncalarýn kanatlarýnýn arasýndan baktým sokaða
Atlýkarýncalý günlerimi özledim
Ýçimde uçuþan kelebeklerden iðreniyordum
Yine de seviyordum bu kýpýrtýyý
Yeni þiirlerin düþlerinde sýzlanýrken
Sana içimde þiir kalmadýðýný fark ettim
Nasýl yoksuldum
Yokluðun kadar
Birileri sensizliðe ait bir sözlüðü hayatýmdan aþaðý dökmüþtü
Sokaklarýmdan aþaðýya akýyordu
Aþkýn rengi kan

Sevinçli kýpýrtýlarýn yerini, huzursuz kývranmalar aldý
Yine de isterdim kahverengi bir müzik kutusunda kokunu saklayabilmeyi
Kokunlu müzik dinlerdim
Acýklý þarkýlar çýkardý payýma
Bilmiþliðin en aðýr yükünü bilinmezliðe savurmak için kolumu kaldýrýyorum
Kýrýlan kanadýmýn altýndan
Yüzümde kanadýmýn kestiði yerlerin izi
Henüz yaþanýlmamýþlýðýný
Ama nasýl da yaþlandýðýný aþkýn
Uðultulu pýrýltýlar bahþediyor zaman
Ama affedemiyorum olduðun zamanlardaki bir tutam bulutu
Ýçimin heyecanýna piþman oluyorum
Güzellikten solmuþ yüzümün yerine
Hüzünden býkmýþ yüzümü yerleþtiriyorum
Yine de özledim dertlerimi alt çekmecelerde saklamayý
Upuzun karlý bir kýþý ve naftalin kokan kýþlýklarý

Sosyal Medyada Paylaşın: