MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

Vitrindeki Karartı Camdaki Yansıma
Kıpkırmızı

Vitrindeki Karartı Camdaki Yansıma



Vitrinlerden sarkan gölgelerle ayný deðil, aynalarda ruhunu arayan yüz
Kapý eþiðinde kaldýðýndan beri umutlar
Bir peçete beklentisi gözlerin
Yollarda kalmasýndan fazla bir beklenti
Ve beklentisiz
Ne çok aðladým yalandan, “git” diye
Hiç uðurlamadým içimden
Ama ellerim hep güldü

Ne çok bekledim, beklediðimi bile inkâr ederek

Kararmasýn daha fazla diye gece
Kararýrsa umutlar da kararýr diye
Bu karaltýda yok olur diye
Gözlerimi kararttým

Iþýðýn oluþumu için arkasýnda çalýþan þeyler
Hep öne aldým hayalleri
Karanlýklarýn da önüne
Oysa ufuk geniþliðince karanlýðýmýz var bizim
Ve ulaþamadýklarýmýzý ufuk çizgisinin arkasýna gömdüklerimiz
Canlandýramadýklarýmýz ama beklediklerimiz
Öyle güzel ölü taklidi yapýyoruz ki

Yarým yamalak þiirler gibiyim
Saðý solu belli olmayan
Birleþtiremediklerim kadar paramparçayým

Aynada her sabah ruhunu bulmuþ gibi gülümsüyorum
Belki bulurum
Belki faydasý olur diye
Yalandan gülümsediklerim yalandan seviyor beni
Yalandan susuyorum, gerçekten söylemek istediklerimi

Yüzü gülenlerin, arka fonda çalýþan alaycý yüzü görüyorum
Ne zaman aðlasam gözlerime, sevgilidir ellerim
Mendilden daha sevgili
Peçeteden daha sýcak, daha yumuþak
Düþlerimi en hýzlý trenlere bindirip, en uzak þehirlere gönderiyorum
Bir gün onlarýn peþinden gitme umudumla
Uðurluyorum güzelce her defasýnda
Yakýnýmý kaybetmiþ, uzak bir yüz ile
Bir nefesle; son soluklu, bir çift elle; en güzel “güle güle” diyen
Ama gülemeyen

Ayný deðil vitrinlere asýlanlarla, giymek istediklerim
Ayný deðil ruhunu astýklarýmla, yüzümü astýklarým
Yüzümün asýlmasý, ruhumun asýlmasýyla bir deðil
Kendimden çok cansýz mankenleri yok etmek istediðim doðrudur

Elbiseler ne çok
Ruhsuzlar ne çok
Elbisesi olmayanlar ne çok
Diðer elini sevgili elinin yerine koyanlar ne çok
Kendine sarýlanlar ne kadar fazla
Parmaklar ne çok
Acýlar ne çok
Trenler ne çok
Gidenler ne çok

Hayatýmýn özetini çýkarsam nasýl da ciddiyetsiz bir tablo çýkar ortaya
Zaman içinde zamansýzlýk nasýl bir fakirlik
Baþkalarýndan saklanabildiðim kadar kendimden saklanabilsem
Yer bulamýyorum
Baþka bedene sýðmaya çalýþan deli ruh
Peþimi býrakmýyor
Elimi býrakmýyor
Yalnýzým ben oysa iç huzurum kadar
Giden trenlerin camýndan yansýmasa yüzüm
Gözlerimdeki o buðu kimseyi ýsýtmasa artýk


On Beþ Eylül Ýki Bin On Dört 11 40
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.