Buradayým Sen gittikten sonra burada kaldým Bu þehirde Bu yalnýzlýkta Peþinden gelmeye çalýþýrken çiðnenen sesimin derinlerinde gizlendim Toz, toprak oldu üstüm baþým Uykusuz gecelerimin sonunda karþýladým Gelmeyen sabahlarý beklerken buldum kendimi Sen ise güneþten daha zordun Senin gelmediðin yerde bekliyorum gelmeni Sanki gelecekmiþsin gibi Ýnandýrýyorum kendimi
Yatýralým yalnýzlýðý Beklerken elimizin kolumuzun baðlý olduðu gibi baðlayalým Ellerinden Eksi bilmem kaç derece soðukta Donduralým zamaný Zaman dursun donduðu yerden
Gelseydin gecenin bir yarýsý Keserdik geceyi tam ortasýndan Keserdik bu þiiri Þiir kana bulanýrdý Gece þaraba Biz kýrmýzýya
Çok tozlu raflarda sakladýðým eskimiþ ve yarým þiirlerimi Dizerdim kaldýrým taþlarýnýn üzerine Soðuk ortasýnda Yaðmur baþlamadan Karanlýk biterken
Buradayým Olmadýðýn yerde Günü aydýracak bir gülümseme bekliyorum Gidiþleri bir bavula sýðdýrmaya çalýþtýðýmdan beri gidemiyorum Bavulum çok aðýr geliyor Taþýyamýyorum gitmeleri
Ezik ezgilerin kýrýlgan sesi geliyor kulaðýma Dinlerken eziliyorum Dinlemezsem kýrýlýyorum
Yalnýzlýðýn yollara dizdiði kalabalýklar gibiyiz her birimiz Köþe baþlarýnda bir neden bekleriz gitmek için Nedensiz gideriz Gitmelere neden oluruz bazen Gittikçe güçleþir Gittikçe göçleþiriz Kaldýðýmýzda ise yerli olamayýz Gönlümüz baþka yerde göçte iken Biz kendimize bile yabancýyýz
Buradayým iþte Hemen þu kýrýk þiþelerin yanýnda Kahýrlarýn boncuk gibi dizildiði Sokak lambalarýnýn da aydýnlatamadýðý sokaktayým Yýldýzlarýn kaybolduðu göklerde Ayýn unutulduðu Günlerin çuvala girdiði þehirdeyim
Yarým þiirler besliyorum artýk göðüs kafesimde Çýðlýk büyütüyorum içimde Sana seslenemeyen Bir kaos içinden doðuyorum her sabah yeniden Bir karanlýkta kayboluyorum her gece Beni býraktýðýn evin penceresinde
Kalbinin anahtarýný býrakmayý unutmuþsun ama Korkuluklarýn oradaki saksýnýn altýna Yerlere paspas olan, yitip giden gururumuzun altýna da baktým Giderken cebinde unutmuþsun Ben yine sokakta kaldým Toz, toprak içinde Sesimi nefesim yuttu, sessizim
Her gün bu çýðlýksýzlýkta yeni benler doðuruyorum içimden Hiç birisi bana benzemeyen Ama dünyadaki boþluðu dolduracak kadar yerimi alan Ben yerimi bilemeyen Gidecek yer bulamayan þehrin kayýp sokaklarýyým Bu kayýplýkta yine kaybedemiyorum kendimi Kaybolsam çünkü biliyorum; Elimdeki bavul aðýr geldiði için unutacaðým Ve ayaklarým istem dýþý götürecek beni sana
Sen þimdi oradasýn Ben sesimin yetmeyeceði kadar uzakta, burada Ýþte tam þurada Þiirlerin þah damarýný kestiðim yerde Kanadýðýmýz sokaklarda Gözyaþlarýmýzdan tutunduðumuz akþamda
Sen uyanacaksýn þimdi sabaha karþý beþte Dudaðýnýn kývrýmýnda bir ýslaklýk Aðzýnda buruk bir tat Geceden kalma ekþi kýrmýzý Yüreðimi býraktým sana þarap tadýnda Adým adýnda
Altý Kasým Ýki Bin On Ýki 20 00 Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kıpkırmızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.